بخش مراقبت‌های ویژه یا ای سی یو (ICU) بخش‌های تخصصی بیمارستانی هستند که درمان و نظارت را برای افرادی که وضعیت بیماری شان وخیم است ارائه میکنند. ای سی یو از متخصصان آموزش دیده ویژه کار برخوردار هستند و دارای تجهیزات نظارتی پیشرفته هستند.
چه زمانی به ای سی یو نیاز است؟
اگر فردی به شدت بیمار باشد و نیاز به درمان و نظارت دقیق داشته باشد، یا اگر تحت عمل جراحی قرار گرفته باشد و مراقبت های ویژه بتواند به بهبودی او کمک کند، آی سی یو مورد نیاز است.
اکثر افراد بستری در ICU در 1 یا چند ارگان بدن مشکل دارند. به عنوان مثال، ممکن است نتوانند به تنهایی تنفس کنند. شرایط و موقعیت های مختلفی وجود دارد که می تواند به این معنی باشد که فرد به مراقبت های ویژه نیاز دارد.
برخی از دلایل رایج عبارتند از:
- تصادف جدی – مانند تصادف جاده ای، آسیب شدید به سر، سقوط جدی یا سوختگی شدید
- بیماری جدی کوتاه مدت – مانند حمله قلبی یا سکته مغزی
- عفونت جدی – مانند سپسیس یا پنومونی شدید
- جراحی بزرگ – این می تواند بخشی برنامه ریزی شده از فرآیند بهبودی باشد یا در صورت وجود عوارض، یک اقدام اورژانسی باشد
ای سی یو شامل چه مواردی است؟
بیماران بستری در ICU توسط تیمی از پرستاران ICU از نزدیک تحت مراقبت قرار می گیرند و توسط تعدادی لوله، سیم و کابل به تجهیزات متصل می شوند.
به طور معمول به ازای هر 1 یا 2 بیمار 1 پرستار وجود دارد.
این تجهیزات برای نظارت بر سلامت بیماران و پشتیبانی از عملکردهای بدن آنها تا زمان بهبودی استفاده می شود. تجهیزاتی که ممکن است در ICU استفاده شوند عبارتند از:
- ونتیلاتور – دستگاهی که به تنفس کمک می کند. یک لوله در دهان، بینی یا از طریق یک بریدگی کوچک در گلو (تراکئوستومی) قرار می گیرد.
- تجهیزات مانیتورینگ – برای اندازه گیری عملکردهای مهم بدن مانند ضربان قلب، فشار خون و سطح اکسیژن در خون استفاده می شود.
- لوله ها و پمپ های IV – لوله هایی که در ورید (به صورت داخل وریدی) برای تامین مایعات، تغذیه و دارو وارد می شوند.
- لوله های تغذیه – لوله هایی که در بینی، از طریق یک بریدگی کوچک ایجاد شده در شکم یا در ورید در صورتی که فرد قادر به خوردن عادی نباشد، قرار می گیرد.
- درن ها و کاتترها – درن ها لوله هایی هستند که برای حذف هرگونه تجمع خون یا مایع از بدن استفاده می شوند. کاتترها لوله های نازکی هستند که برای تخلیه ادرار وارد مثانه می شوند
فردی که در بخش مراقبت‌های ویژه قرار می‌گیرد اغلب داروهای مسکن و داروهایی مصرف می‌کند که او را خواب‌آلود می‌کند (آرام‌بخش). این به این دلیل است که برخی از تجهیزات مورد استفاده ممکن است آزار دهنده باشند.
ریکاوری بخش ICU
هنگامی که فرد دیگر نیازی به مراقبت های ویژه ندارد، می تواند به بخش دیگری منتقل شود تا فرآیند بهبودی خود را پیش از بازگشت به خانه ادامه دهد.
برخی از افراد ممکن است بعد از چند روز آی سی یو را ترک کنند. برخی دیگر ممکن است نیاز داشته باشند ماه ها در ICU بمانند یا ممکن است در آنجا وضعیت شان وخیم تر شود.
بسیاری از افرادی که ICU را ترک می کنند، بهبودی خوبی خواهند داشت اما گاهی اوقات ممکن است مشکلات طولانی مدت وجود داشته باشد، مانند:
- ضعف و خشکی
- خستگی مفرط و کمبود انرژی
- کاهش اشتها و کاهش وزن
- مشکلات خواب
- افسردگی، اضطراب یا اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)
- مشکلات مربوط به توانایی های ذهنی – به عنوان مثال، ناتوانی در تفکر شفاف و فراموشکار شدن
این مشکلات می تواند چندین ماه طول بکشد. اگر مشکلی دائمی برای شما یا یکی از عزیزانتان ایجاد شد، باید به پزشک مراجعه کنید. برخی از افراد ممکن است برای کمک به بهبودی نیاز به حمایت مداوم و درمان توانبخشی داشته باشند.
ملاقات در آی سی یو
بخش ICU اغلب می تواند یک مکان طاقت فرسا، هم برای بیمار و هم برای عزیزانشان باشد. دانستن کمی در مورد انتظارات می تواند مفید باشد.
ساعات ملاقات معمولاً بسیار انعطاف‌پذیر است، اما ممکن است زمان‌هایی باشد که ملاقات توصیه نشود، بنابراین بهتر است قبل از رسیدن به بیمارستان این موضوع را بررسی کنید. ممکن است تعداد افراد مجاز به حضور در اطراف تخت فرد محدود باشد.
برای کاهش خطر انتشار عفونت، از شما خواسته می‌شود که هنگام ورود و خروج از واحد، دست‌های خود را تمیز کنید و ممکن است نتوانید چیزهای خاصی مانند گل را وارد کنید. اگر بیمار هستید از ملاقات خودداری کنید.
ممکن است فردی که به ملاقات وی می روید خواب آلود باشد و گیج به نظر برسد. همچنین ممکن است کمی متورم به نظر برسند یا آسیب هایی مانند کبودی یا زخم داشته باشند. دیدن ای مواردن می تواند ناراحت کننده باشد.
مجموعه‌ای از لوله‌ها، سیم‌ها و کابل‌ها به بیمار وصل می‌شود که ممکن است در ابتدا نگران‌کننده به نظر برسد. اگر می‌خواهید از کارکنان بخواهید توضیح دهند که اینها چیستند.
ممکن است آلارم و صدای هشدار از تجهیزات بشنوید. این کار به پرستاران کمک می کند تا بیماران خود را تحت نظر بگیرند.
شما معمولاً آزاد خواهید بود که بیمار را لمس کنید، آرامش دهید و با او صحبت کنید. ممکن است به آنها کمک کند تا صداهای آشنا را بشنوند و تشخیص دهند، حتی اگر به نظر نمی رسد که پاسخی به آن داشته باشند.
ممکن است بخواهید درباره روز خود به آنها بگویید یا برایشان کتاب یا روزنامه بخوانید. می‌توانید وسایلی را برای راحت‌تر کردن آنها بیاورید، اما از قبل از کارکنان بخش بپرسید که آیا منعی وجود دارد یا خیر.
تصمیم گیری در ICU
اگر عزیز شما در ICU بستری شده است و هوشیار است و قادر به برقراری ارتباط است، در تصمیم گیری در مورد درمان خود کاملاً مشارکت خواهد داشت.
اما اگر بیهوش باشد، ممکن است نتوانند رضایت خود را برای یک درمان یا روش خاص ارائه دهد. اگر از قبل پیش بینی می کردند که به مراقبت‌های ویژه نیاز خواهند داشت، ممکن است شخصی را برای تصمیم‌گیری در مورد درمان معرفی کرده باشند یا تصمیماتی را از قبل گرفته باشند.
اگر در شرایط اضطراری این امکان وجود نداشت، پزشک آی سی یو معمولاً تصمیم می گیرد که چه چیزی به نفع بیمار است. آنها در صورت امکان با خانواده آن شخص صحبت خواهند کرد.